Sosna himalajska (Pinus wallichiana)
Wygląd: Wiecznie zielone drzewo szpilkowe z luźną koroną, początkowo dość regularnie okółkowo rozgałęzione, co powoduje, że u młodych drzew korona wydaje się bardzo rzadka.
Gałęzie $o zgrubieniu rozpościerają się nieco mniej regularnie i coraz szerzej, Dorasta do 50 m wysokości, zwykfe jednak mniej.
Kara bardzo cienka, początkowo gładka i szarobrunatna, później z delikatnym wzorem spękań i bruzd. Pędy początkowo jakby oszronione, ale nagie, źółtawozielone albo brunatne. Pączki o długości około 6 mm, nieco zaostrzone o stożkowatym kształcie okrywają po-dlugowato-lancetowate łuski,
Szpilki zebrane po pięć w pęczkach na krótko-pędach, na pędach wiodących raczej prosto wzniesione, poza tym zawsze zwisające. Długie na 8-20 cm, bardzo giętkie i miękkie, z przodu zaostrzone, na brzegu nieco szorstkie, szarozielone lub bladozielone, z daleka niekiedy wydają się mieć barwę niebieskawo-zieloną.
Kwiaty męskie zwykle licznie zebrane u nasady młodych pędów.
Szyszki żeńskie po dojrzeniu bardzo duze, o długości do 15-25 cm. a w szerokości – w stanie otwartym – nawet do 10 centymetrów. Łuski szyszek podłużnie bruzdkowane, na szczycie zawsze powleczone przejrzystą lub białawą żywicą. Puste szyszki mogą pozostawać na drzewie przez wiele lat. Występowanie: Sosna himalajska pochodzi z Afganistanu i Nepalu, gdzie w Himalajach zasiedla strefę lezącą od 2000 do 4000 m n.p.m. Od dziesiątków lat jest ona dość często sadzona w parkach i ogrodach jako drzewo ozdobne
i należy do najczęściej używanych azjatyckich gatunków sosny.
Okres kwitnienia: Od kwietnia do maja.
Uwagi ogólne: Z powodu bardzo luźnej, „otwartej” łormy wzrostu sosna himalajska (botanicznie cytowana również pod nazwami Pinus excelsa albo Pinus griflithii) nie może być pomylona z żadnym innym gatunkiem sosny, chociaż zachodzi pewne podobieństwo do innych gatunków. W ogóle gatunki rodzaju Pinus tworzą wśród drzew szpilkowych godną uwagi grupę, Żaden inny rodzaj nie ma aż tylu gatunków – na świecie znanych jest 80 gatunków sosen, z których większość występuje nie w Azji, lecz w podzwrotnikowej Ameryce, Sosny są poza tym najstarszymi drzewami świata. Rekordzistką jest rosnąca w górach Kalifornii (White Mountains w Sierra Nevada) sosna oścista (Pinus aristata), u której na podstawie pomiarów słojów rocznych stwierdzono wiek do 4700 lat. Jest ona starsza niz drzewa mamutowe. które uchodzą wśród drzew za Matuzalemów. W przeciwieństwie do szyszek jodeł i daglezji nie można u sosen jednoznacznie rozróżnić poszczególnych typów łusek (łuski nasienne, łuski okrywające). Praktycznie cała szyszka składa się ze zgrubiałych łusek nasiennych, które u niektórych gatunków rozwijają się w bardzo masywne twory, u innych natomiast tworzą tylko wąskie dachówkowate łuseczki.