Wygląd: Okazale drzewo szpilkowe osiągające wysokość ponad 20 m, a nawet do 35 metrów, Korona kolumnowa z tępym wierzchołkiem, u starych drzew (szczególnie u wolno stojących) wydaje się nieco nieregularna. Gałęzie stosunkowo krótkie, lecz bardzo zwarte, przewaznie odstają poziomo. Młodsze gałązki na końcach rozgałęzień stromo podnoszą się do góry.
Kora początkowo gładka, zielonkawoszara, później coraz bardziej szorstka i łuszcząca się, miejscami z banieczkami żywicy, na starość brunatnawa z szerokimi czerwonawymi bruzdami. Pędy zielonkawe, gęsto owłosione. Pączki stożkowate, wolno zwężające się ku wierzchołkowi.
Szpilki o długości 5-8 cm zebrane są w pęczkach po pięć na krótkopędach, Dość sztywne, wznoszą się prosto skupione szczególnie na końcach gałązek. Z wierzchu ciemnozielone, po stronie wewnętrznej raczej szarozielone i niebiesko-białymi paskami podłużnie ułożonych szparek.
Kwiaty męskie w porze kwitnienia purpurowo-brunatne, Szyszki żeńskie początkowo zielonkawo-fioletowe, później brunatnopurpurowe a w porze dojrzewania ciemnobrunatne, około 5-8 cm długości, na krótkich mocnych szypulkach. Łuski szyszek okrąglawe, nie opadają pojedynczo.
Siedlisko: Limba preferuje kwaśne, próchniczne gleby kamieniste w rejonach o 2rmnym. kontynentalnym klimacie. Potrzebuje dużo światka
Występowanie: Pierwotnie rosła dziko tylko w Alpach Centralnych i w Karpatach. Obecnie szerzej rozpowszechniona, ale głównie na obszarach położonych od 1700 do 3000 m n.p.m. Okres kwitnienia: Od maja do czerwca.
Uwagi ogólne: Limba jest sadzona w parkach i ogrodach właściwie rzadko, jakkolwiek me jest bezwarunkowo związana z klimatem górskim, natomiast ma przewagę w konkurencji z innymi drzewiastymi gatunkami sosen. Z tego powodu limby są sadzone w lasach Skandynawii (przede wszystkim w Norwegii), Limba jest jedynym 5-szpilkowym gatunkiem rodzaju Pinus, występującym dziko w Europie Środkowej. Poza tym osiąga ona ze wszystkich europejskich gatunków najwyższy wiek: do tysiąca łat. Wspaniałe drzewostany limbowe spotyka się na przykład w Szwajcarskim Parku Narodowym w Gryzonii. W Polsce piękne okazy oglądać można w Tatrach, Wielkie lekko oskrzydlone nasiona, botanicznie niezupełnie poprawnie nazywane orzeszkami limbowymi, są jadalne. Z zebranych szyszek można je wydostać ogrzewając w umiarkowanie gorącym piekarniku – wtedy łuski same się rozchylą, Początkowo jasne, a później silnie ciemniejące drewno limbowe ma wielką wartość techniczną i gospodarczą. Z powodu jednorodnej struktury nadaje się doskonale do prac tokarskich i snycerskich, bywa używane również do budowy domów.
Limba (Pinus cembra)
 "Sosna białokorowa (Pinus leucodermis)")
