Złamaniom ulegają najczęściej rozwidlenia, w których konary tworzą ze sobą mały kąt. Uszkodzenia te są znacznie częstsze u drzew starszych, dlatego że w miejscach takich działają pewne naprężenia spowodowane przyrostem grubości rozwidlonych konarów w miejscu stykania się ich powierzchni. Naprężenia te mogą doprowadzić do ukrytego rozszczepienia, które staje się raną. Położenie takiej rany umożliwia stały dopływ wody opadowej. Rana nie może się zagoić, ponieważ jest to otwierająca się coraz dalej szczelina. Tworząca się tkanka gojąca ulega ciągłemu podrażnieniu mechanicznemu na skutek ruchów konarów podczas wiatru. Dlatego też w rozwidleniach takich dochodzi do bardzo szybkiego rozkładu drewna, którego znaczny ubytek powoduje w końcu wyłamanie jednego z konarów. Rozłamanie takie jest niekiedy bardzo długie i może objąć znaczną część niżej położonego pnia. Pozostały konar bardzo często również ulega wyłamaniu w miejscach rozwidlenia.
Rany powstałe w wyniku rozłamania się rozwidleń są bardzo skomplikowane, trudne do zabezpieczenia i zagojenia oraz bardzo oszpecają drzewa. Pielęgnowanie i leczenie takich ran na małowartościowych drzewach o ogólnym słabym stanie może być nie uzasadnione i niekiedy najlepiej jest drzewa tak uszkodzone usunąć.
Zapobieganie omawianym uszkodzeniom polega przede wszystkim na właściwym kształtowaniu konstrukcji korony i niedopuszczaniu do wąskiego rozwidlania się dwóch równorzędnych konarów. Często można zapobiec rozłamaniu przez zastosowanie odpowiednich wiązań. Działanie takich wiązań polega na zmuszeniu do wzajemnego przytrzymywania się dwóch lub więcej konarów, i uniemożliwia ich złamanie lub wyłamanie w rozwidleniu.
Złamaniom ulegają najczęściej rozwidlenia, w których konary tworzą ze sobą mały kąt. Uszkodzenia te są znacznie częstsze u drzew starszych, dlatego że w miejscach takich działają pewne naprężenia spowodowane przyrostem grubości rozwidlonych konarów w miejscu stykania się ich powierzchni. Naprężenia te mogą doprowadzić do ukrytego rozszczepienia, które staje się raną. Położenie takiej rany umożliwia stały dopływ wody opadowej. Rana nie może się zagoić, ponieważ jest to otwierająca się coraz dalej szczelina. Tworząca się tkanka gojąca ulega ciągłemu podrażnieniu mechanicznemu na skutek ruchów konarów podczas wiatru. Dlatego też w rozwidleniach takich dochodzi do bardzo szybkiego rozkładu drewna, którego znaczny ubytek powoduje w końcu wyłamanie jednego z konarów. Rozłamanie takie jest niekiedy bardzo długie i może objąć znaczną część niżej położonego pnia. Pozostały konar bardzo często również ulega wyłamaniu w miejscach rozwidlenia.
