Przeorzech jesionolistny (Pterocarya fraxinifolia)
Wygląd: Drzewo zrzucające liście na zimę, o wysokości 15-20 m, z gęstą, na ogól silnie sklepioną, okrągławą koroną, z jednym lub wieloma pniami.
Pień stosunkowo krótki i już nisko nad ziemią rozgałęziający się na liczne grube konary, wznoszące się łukowato.
Mniejsze gałęzie i gałązki odstają prosto albo lekko zwisają.
Kora szara, sieciowało spękana, podzielona na liczne małe pola. Pędy nagie, lekko „oszronione”, brunatnawo-zielone. Pączki delikatnie owłosione, na szypułkach, bez łusek. Uście nieparzystopierzaste, spiralne, bardzo duże – do 60 cm długości, Oś liścia obła, jasnozielona lub żółtawozielona, u nasady silnie (do 1 cm) nabrzmiała. Listki w 7-20 parach, mają długość 12-18 cm i szerokość około 5 cm. Odstają prosto lub są skierowane lekko do przodu, na szczycie krótko zaostrzone, po brzegach pilkowane, osadzone na osi liścia dość gęsto i dlatego wzajemnie lekko się pokrywają, z bardzo krótkimi ogonkami lub prawie siedzące. Wierzchnia strona listków błyszczącą i zywozielona, spodnia jaśniejsza i punktowana, ponieważ w pobliżu śro* dkowego żebra występują brunatnawe, gwiaz-dkowate włoski, Gatunek jednopienny.
Kwiaty męskie w grubych, żółtych kotkach o długości do 12 centymetrów, Kwiaty żeńskie w smukłych, wielokwiatowych, zielonkawych kotkach o długości do 15 cm, które w czasie owocowania wydłużają się nawet do około 50 centymetrów.
Jasnozielone owoce mają charakterystyczny szeroko oskrzydlony brzeg.
Występowanie: Przeorzech jest rozpowszechniony w górskich lasach Azji – od Kaukazu po północny Iran. To wybitnie dekoracyjne drzewo jest jednak od prawie 150 lat sadzone poza swoim naturalnym zasięgiem w parkach i wielkich ogrodach, a miejscami używane również do obsadzania ulic. Przeorzech może być sadzony w Europie Środkowej, ponieważ jest odporny na mrozy i przetrzymuje zimę, ale podobnie jak inne gatunki orzecha jest bardzo wrażliwy na wiosenne przymrozki, które mogą trwale uszkodzić młode, wyrastające liście, Okres kwitnienia: Od kwietnia do maja.
Uwagi ogólne: Rodzaj Pterocarya jest reprezentowany łącznie przez 8 gatunków, których ojczyzną jest Azja, Rozdzielają się lam jednak na dwa zasięgi częściowe: Azja Mniejsza i Azja Południowo-Wschodnia. Oprócz przedstawionego tutaj przeorzecha jesionolistnego widuje się czasami jako drzewa ozdobne lub parkowe, również inne gatunki, ale Pterocarya fraxinifolta jest bezsprzecznie najczęściej stosowany, Charakterystyczne skrzydlaki tego drzewa o szerokości 2-3 cm wyglądają jak małe główki słoni i chętnie bywają używane przez majsterkowiczów. Również w stanie bezlistnym przeorzech jest łatwy do rozpoznania – wielkie, jasnoszare do brunatnoszarych, półowalne blizny po liściach charakteryzują ten gatunek tak samo. jak długie, cynamonowej barwy pączki szczytowe.