Nieszpułka zwyczajna (Mespilus germanica)
Wygląd: Drzewo zrzucające liście na zimę, osiągające 4-6 m wysokości, czasem nawet do 10 metrów. Korona zwykle bardzo szeroka i niska, z nielicznymi, bardzo grubymi, me-znacznie wznoszącymi się gałęziami. Drzewo często ma wiele pni.
Kora początkowo gładka i szarobrunatna, u starszych okazów głęboko pęka i odpada podłużnymi, prostokątnymi płatami. Mocne pędy są początkowo gęsto owłosione na biało, przez co wydają się trochę filcowate.
Liście skrętoległe, prawie bezogonkowe i siedzące mają 5-12 cm długości i 2-4 cm szerokości, Podłużno-owalne lub eliptyczne do odwrotnie jajowatych, bardzo krótko zaostrzone, u nasady zaokrąglone, całobrzegie lub delikatnie ząbkowane, lekko pomarszczone przez silnie zagłębione nerwy. Z wierzchu matowe, ciemnozielone, a pod spodem biało, filcowato owłosione.
Kwiaty z silnie filcowatymi działkami kielicha i czysto białymi płatkami korony rosną pojedynczo, rzadko po dwa, na bardzo krótkich szypułkach. Gdy są otwarte mają około 6 cm średnicy. Pręciki bardzo liczne, z ciemnoczerwonymi pylnikami.
Owoc o długości 2-3 cm, ma gruszkowato-kulisty kształt i zwraca uwagę pięcioma trwałymi działkami kielicha, schodzącymi się w formie korony. Początkowo niewyraźnie brunatnawozielony, później brunatny; jadalny dopiero po silnym przemarznięciu, Występowanie: Nieszpułka pochodzi z Europy Południowo-Wschodniej i w stanie dzikim jest dość pospolita przede wszystkim w obszarze czarnomorskim. W pozostałej części Europy drzewo to jest dziś jeszcze chętnie sadzone z powodu osobliwych owoców.
Okres kwitnienia: Maj.
Uwagi ogólne: Łacińska nazwa (germanica = niemiecka) tego gatunku, dawniej traktowanego jako „dziki owoc”, jest całkowicie nietrafna i wprowadzająca w błąd, ponieważ w rzeczywistości jest to drzewo wschodnioeuropejskie i zachodnio azjatyckie.
Ze względu na interesujący kształt owocu należałoby właściwie częściej uwzględniać nieszpułkę przy doborze gatunków roślin drzewiastych w parkach i ogrodach.