Borowik szlachetny – grzyb prawdziwy, prawak, prawik, praw dzik, prawdziwek, prawdziwiec, grzyb sprawiedliwy, borowy, dębowy, biały, grabak
grzyb pierwszorzędnej wartości. Charakteryzuje go kapelusz o średnicy do 20 cm, początkowo białawy, potem od jasnobrązowego do ciemnobrązowego, wypukły, matowy, w okresie deszczowej pogody i w późnej dojrzałości lepki, gładki. Rurki początkowo kremowe, potem zielonożółtawe, szybko przyjmujące barwę oliwkowozielona-wą, długości 1 …3 cm. Pory bardzo drobne, okrągławe, najpierw białe lub kremowe, potem koloru rurek, oliwko-wozielonawe. Trzon szarobiaławy lub szarobrązowawy, początkowo bulwiasty, potem maczugowaty, węższy, przynajmniej w górnej części pokryty jasnobrązową lub białawą siateczką. Miąższ o przyjemnym smaku i zapachu, biały, początkowo jędrny, potem gąbczasty, pod skórką czerwonobrązowy. Wysyp zarodników ciemnooliwkowy.
Rośnie w borach iglastych, pod sosną i świerkiem, pojedynczo lub w grupach, w lasach liściastych pod brzozą, grabem, dębem. Zbierany od maja do października.
Borowik szlachetny niekiedy mylony jest – zwłaszcza okazy młode – z goryczakiem żółciowym (niejadalnym lub nawet trującym) i trującym borowikiem szatańskim. Podczas zbierania borowika szlachetnego lub borowików usiatkowanych należy zwracać uwagę na zabarwienie miąższu, rurek i trzonów. Borowiki siniejące lub różowiejące po nadłamaniu, przeważnie o różowej, czerwonawej lub ceglastej barwie spodu kapelusza albo o różowym lub żółtym trzonie są trujące.
