Pierścieniak uprawny

grzyb drugorzędnej wartości. Wyglądem przypomina borowika szlachetnego. Ma kapelusz o średnicy 8…20 cm. Rozróżnia się dwie odmiany barwne -żółtą i brązową. Intensywność barwy maleje wraz ze starzeniem się pierścieniaka uprawnego. Blaszki początkowo szare, potem ciemnieją i robią się fioletowe. Trzon masywny, wysokości 8…15 cm. Miąższ biały, jędrny, o przyjemnym i łagodnym smaku. Wysyp zarodników ciemnobrązowy.

Najlepszym podłożem do uprawy pierścieniaka uprawnego jest słoma wszystkich gatunków zbóż, a przede wszystkich słoma żyta i pszenicy ozimej.

Pierścieniak uprawny nadaje się do uprawy na wolnym powietrzu (działki, ogródki przydomowe, altany, skrzynki balkonowe) od wczesnej wiosny do późnej jesieni, a w pomieszczeniach (piwnice, a także mieszkania) przez resztę roku. Może być uprawiany nawet w worku foliowym lub dużej donicy.

Dziko rosnące pierścieniaki: grynszpanowy, łuskowaty i półkolisty – niejadalne.