Opieńka miodowa – opieniek, bedłka opieńka, opieniak, podpieńka, podpieniek, pierścianka, pniokówka, łopieńka, opieńka brzozowa
grzyb drugorzędnej wartości. Ma kapelusz o średnicy 3…10 cm, koloru miodowego, na powierzchni suchy, pokryty (zwłaszcza na szczycie) drobnymi łuseczkami. Blaszki zabarwione podobnie jak kapelusz (nieco jaśniejsze), różnej długości, nieznacznie zbiegające po trzonie. Trzon takiego samego koloru jak cały owocnik, u podstawy czasem żółtawy, wysmukły, długości nawet do 20 cm, często rozszerzający się ku dołowi. Na trzonie występuje wyraźny pierścień. Miąższ żółtawy, nieco łykowaty (zwłaszcza u starszych okazów), o smaku łagodnym (nieco kwaskowym), lecz pozostawiającym cierpki posmak. Zapach słaby, przyjemny. Wysyp zarodników biały.
Dość pospolity, wyrasta gromadnie, często jako szkodliwy pasożyt drzew (zwłaszcza na terenach górskich).
Może też wyrastać na ziemi, w pobliżu drzew. Zbierany przeważnie od połowy września do końca listopada. Zawiera substancje dla niektórych osób szkodliwe, trzeba więc po krótkim gotowaniu odlać wodę. Na ziemi i na spróchniałych pniakach pojawia się w lasach liściastych podobny gatunek – opieńka nietrwała, która nie ma pierścienia na trzonie.
Opieńka miodowa i jej odmiany są nieraz mylone z grzybami innych rodzajów, np. z trującą maślanką wiązkową, mającą żółty kapelusz, a blaszki żółtawe lub zielonkawe czy też niejadalnym łuskwiakiem nastroszonym o kapeluszu barwy brązowej, pokrytym łuseczkami (podobnie jak opieńka) i o trzonie z pierścieniem i również z łuseczkami. Zapach tego łuskwiaka przypomina rzodkiew.