Cyprys wiecznie zielony (Cupressus sempervirens)
Wygląd: Wiecznie zielone drzewo szpilkowe dorastające do 30 m wysokości. Korona o charakterystycznej postaci złożonego parasola, zwykle bardzo wąska i smukła, wyciągnięta w cienki wierzchołek, bardzo rzadko z rozłożonymi gałęziami.
Kora także na starszych drzewach dość gładka, szarobrunatna, delikatnie spękana i bruzdkowana.
Szpilki łuskowate, na krzyż naprzeciwległe, mają około 1 mm szerokości, z przodu zaokrąglone, bardzo ściśle przylegające, ciemnozielone, bez wyraźnego zapachu przy rozcieraniu. Kwiaty męskie do 8 mm długości, żółtawe, występują pojedynczo na końcach gałązek. Szyszki żeńskie kuliste lub z lekka podłużne, o grubości do 4 cm, składają się z 4-7 par tarczowatych, odgiętych na brzegu łusek, mających na środku mały, niezbyt silnie zaznaczony guzik tarczkowy.
Siedlisko: Cyprys wiecznie zielony lubi gleby suche, stosunkowo płytkie i kamieniste: jest dość wrażliwy na mróz.
Występowanie: Zadomowiony w całym obszarze śródziemnomorskim, rodzimy w północnym Iranie, Azji Mniejszej, na Krecie i na Cyprze. Dziś już rzadko występuje w zwartych drzewostanach (Kreta).
Okres kwitnienia: Marzec.
Uwagi ogólne: Drewno cyprysa było w starożytności bardzo cenione jako budulec, dlatego bogate pierwotnie drzewostany padły prawie całkowicie ofiarą wyrębów. Dziś występują juz niemal wyłącznie okazy sadzone.
Gatunki pokrewne:
Cyprys wielkoowocowy (Cupressus mcrocarpa) ma raczej okrągławą, niekiedy płaską koronę, która rozwija się dopiero u starszych okazów. Łuskowate liście wybiegają w wyraźnie zaostrzony koniec i mają jeden ciemny gruczoł, trochę niesymetrycznie zagłębiony. Przy rozcieraniu pachną bardzo przyjemnie cytryną. Szyszki żeńskie w stanie dojrzałym kuliste, szerokości 3-4 cm, błyszczą czerwonawobrunatnie. Mają 7-9 łusek, ze zgrubieniem w kształcie ciernia na środku. Pierwotnie tylko na półwyspie Monterey w środkowej Kalifornii. Niejednokrotnie sadzony nad Atlantykiem na obszarach o cieplejszym klimacie. Może być krzyżowany z cyprysikiem nutkajskim (Chamaecyparis noot-katensis) i daje wtedy jako mieszańca cyp-rysowiec Leylanda.
Cyprys arizoński (Cupressus glabra) różni się od poprzedniego gatunku między innymi łuszczącą się korą. Poza tym łuskowate. ściśle przylegające liście są zwykle zabarwione szarozielono lub nawet szaroniebiesko i mają białawy gruczoł; przy rozcieraniu wydzielają lekki zapach grapefruita. Drzewo to pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej (Arizona), ale w różnych postaciach i odmianach ogrodniczych jest stosowane jako drzewo ozdobne. Cyprysowiec Leylanda jest jedynym znanym przypadkiem, w którym gatunki z różnych rodzajów dają się z powodzeniem wzajemnie krzyżować. Poza tym u drzew szpilkowych nawet krzyżowanie gatunków tego samego rodzaju nie rokuje większego powodzenia. Cyprysowce Leylanda uzyskują nieco odmienny wygląd zależnie od tego, który gatunek był użyty jako żeńska forma rodzicielska. Jeśli to był cyprysik nutkajski, to powstaje drzewo z dość luźno rozgałęzioną koroną i nieregularnie ustawionymi, nieco ściągniętymi końcami gałązek; ta forma została odkryta w roku 1888 i jest znana pod handlową nazwą „Hag-gerston Grey”. W przeciwnym przypadku -drzewa mają wąskie korony i płasko rozpostarte końce gałązek ustawione w dwu rzędach.