Sekwoja wiecznie zielona (Sequoia sempervirens)
Wygląd: Wiecznie zielone drzewo szpilkowe z dość szeroką, kolumnową koroną, u młodych drzew bardzo regularną wskutek okółkowego ułożenia gałęzi. Pień prosty, walcowaty, u starszych drzew okazały, przy ziemi zawsze wyraźnie zgrubiały, stopniowo zwężający się ku górze. W obszarze pochodzenia osiąga wysokość ponad 100 m, a tym samym należy na pewno do najwyższych drzew świata.
Kora starszych okazów ruda lub czerwonawo-brunatna, z głębokimi podłużnymi bruzdami z odpadającymi podłużnymi, delikatnymi włók* nami, dość miękka. Pędy nieregularnie widlasto rozgałęzione, zielone, z przylegającymi łuskowatymi liśćmi. Pędy boczne z płaskimi szpilkami ułożonymi w dwóch rzędach.
Szpilki o długości do 2 cm, równowąskie do lancetowatych, z przodu zaostrzone na wierzchu ciemnozielone i lekko błyszczące, od spodu z dwoma wyraźnymi białawymi lub szarymi paskami.
Kwiaty męskie zebrane licznie, szczytowo na końcach młodych pędów są żółte i mają około 2 mm długości. Szyszki żeńskie wyrastają przeważnie na starszych gałązkach, mają 2-2,5 cm długości, są kuliste lub owalne, z pomarszczonymi, zdrewniałymi i spiralnie ułożonymi łuskami szyszkowymi, które silnie rozchylają się gdy szyszki dojrzeją. Występowanie: Sekwoja wiecznie zielona pochodzi z zachodnich obszarów Ameryki Północnej, gdzie rośnie między południowym Oregonem a środkową Kalifornią. Występuje tam na nizinach i na pagórkowatych wybrzeżach, wilgotnych od mgieł. Od XIX wieku jest ona sadzona również w wielu rejonach Europy jako drzewo ozdobne i parkowe – udaje się jednak tylko na obszarach o wilgotniejszym klimacie z bardzo łagodną zimą,
Okres kwitnienia: Od lutego do marca.
Uwagi ogólne: Największy dotychczas poznany przedstawiciel tego gatunku osiągnął wysokość 120 m, a obwód jego pma wynosił blisko 20 m – z pewnością słusznie nazwano go „nadbrzeżnym drzewem mamutowym”. W zwartym drzewostanie widok tych drzewiastych olbrzymów wywiera wielkie wrażenie. Znaczna część ich naturalnego obszaru występowania została wydzielona jako Park Narodowy Sekwoja i tym samym objęta ochroną. W Ameryce sekwoja wiecznie zielona jest nazywana „redwood”. To określenie wzięło się od czerwonobrunatnego zabarwienia twardzieli drewna, które dawniej było używane przeważnie jako budulec, dziś jednak z powodu swoich ozdobnych, płomienistych sęków jest także stosowane w stolarstwie meblowym. Szczególnie poszukiwane są stoły do jadalni, których blat sporządzono z poprzecznych przekrojów pnia pojedynczego drzewa.