Migdałowiec pospolity (Prunus dulcis)
Wygląd: Małe drzewo zrzucające liście na zimę, o wysokości 4-8 metrów, Korona dość luźna, ze stosunkowo nielicznymi, skośnie wzniesionymi, prostymi gałęziami, które rozdzielają się widlasto pod dużym kątem,
Kora brunatnawoszara lub ciemnobrunatno-czarna, głęboko bruzdowana, popękana i podzielona na mniejsze i większe płytki. Pędy dość proste i gładkie, później (przynajmniej u roślin dzikich) często opatrzone krótkopędami, przekształconymi w ciernie.
Liście przynajmniej dwa razy tak długie, jak szerokie mają 4-12 cm długości, są podłużne, owalne lub lancetowate, z długim, smukłym wierzchołkiem. Na brzegach bardzo delikatnie ząbkowane lub piłkowane, u nasady lub w całej dolnej połowie liścia – z charakterystycznym fałdem podłużnym w kształcie litery V, poza tym gładkie i nieowłosione.
Kwiaty ukazują się na długo przed listnieniem, pojedynczo lub po dwa na dość krótkich szypułkach. Są dość duże – w pełni rozwinięte mają 3-5 cm szerokości. Płatki korony rzadko są czysto białe, przeważnie intensywnie różowoczerwonawe. Działki kielicha prawie tak długie, jak płatki korony.
Pestkowiec mniej więcej o długości 3-4 cm, jest podłużnie jajowaty, dość suchy, gęsto owłosiony i zielonkawy.
Występowanie: Pierwotnie tylko na Bliskim Wschodzie, jednak wszędzie w obszarze śródziemnomorskim od dawna uprawiany.
Okres kwitnienia: Od lutego do kwietnia. Gatunki podobne:
Prunus subhirtella ma kwiaty w pęczkach, z głęboko wyciętymi płatkami korony. Chętnie bywa sadzona w licznych odmianach jako drzewo ozdobne. Podobna do niej jest wiśnia tybetańska (Prunus serrula), lecz ma gładką jak lustro, błyszczącą, mahoniowo-brunatną korę, która odpada wąskimi poprzecznymi pasmami. U wiśni yedoeńskiej (Prunus x yedoensis) pędy są początkowo owłosione; żywozielone liście są również owłosione przy nerwach i ogonku liściowym. Jesienne ubarwienie złotożółte i ceglastoczerwone, a kwiaty różowe lub czysto białe. Często sadzona w parkach i ogrodach jako drzewo ozdobne, wysoko cenione z powodu wczesnej pory kwitnienia.