Wszystkie gatunki bylin wytwarzają nasiona, które można wysiewać, najlepiej tuż po zbiorze, ale jest to dość kłopotliwy i długotrwały sposób rozmnażania. Ponadto niektóre byliny, a zwłaszcza ich odmiany ogrodowe, choć wytwarzają nasiona, nie powtarzają cech roślin matecznych. Duże nasiona wysiewa się wprost do gruntu, a drobne – do skrzyneczek wypełnionych mieszaniną ziemi ogrodowej, torfu i piasku, przykrywa je szybą i ustawia w ciepłym miejscu. Po wykiełkowaniu nasion, oprócz zwiększonych dawek wody niezbędny jest dostęp światła. Siewki w fazie się. Niektóre gatunki, np. większość traw, paprocie, rudbekia, skabioza (drakiew purpurowa), są tak wrażliwe na chłód, że źle przyjmują się jesienią i lepiej sadzić je wiosną.
Przed sadzeniem wyznacza się miejsca dla poszczególnych roślin i wykopuje dołki takiej głębokości, aby szyjka korzeniowa była przykryta ziemią. Zeschłe liście, kwiaty, kwiatostany i połamane korzenie powinny być usunięte. Bryłę korzeniową wkłada się do dołka uważając, żeby korzenie nie były podwinięte do góry. Dołek zasypuje się ziemią, dobrze ją ugniata i podlewa. Kłącza kosaćców sadzi się tak, żeby były przysypane tylko cienką warstwą gleby, a pąki wystawały ponad powierzchnię. Cebule i bulwy sadzi się z reguły na głębokość odpowiadającą ich potrójnej wysokości, nie wciskając, lecz wrzucając do uprzednio wykopanych dołków, aby nie uszkodzić korzeni. Rośliny najlepiej jest sadzić wcześnie rano lub wieczorem, a po posadzeniu cieniować je i zraszać.