Niewykorzystane wnęki ścienne to darowana nam przez „los” przestrzeń, którą przy niewielkim nakładzie pracy można zamienić w praktyczną szafę ścienną. Wszystko, czego potrzebujemy to kilka płyt wiórowych, kilka szyb, okucia umożliwiające ich przesuwanie i trochę czasu.
Wnęki znajdują się w większości domów, zarówno w starym, jak i w nowym budownictwie. Samodzielnie zaś zbudowana szafa wnękowa to znakomity sposób, by uniknąć przekształcenia ich w bezładne składowisko najrozmaitszych przedmiotów.
Do wykonania części bocznych, półek, elementów pokrywowych i tylnych ścianek potrzebnych będzie pięć powlekanych płyt wiórowych o grubości 19 mm. Rozmiary płyt uzależnione są od wymiarów wnęki. W ściankach bocznych należy wywiercić dwa rzędy otworów, w odstępie 6 cm od krawędzi. Służą one do mocowania wsporników półek. Poszczególne części skręca się ze sobą i łączy klejem lakowym.
Przycięcie szkła na drzwiczki (o grubości 5-8 mm) oraz wkładane półki (6 mm) zlecamy szklarzowi, sami zaś możemy oszlifować ich krawędzie. Dzięki zamontowaniu w specjalnych profilach, szklane tafle zmienią się w łatwo poruszające się przesuwane drzwi.
Ten rodzaj konstrukcji umożliwia nam budowę szafy w dwóch wariantach: wnękowym i wolnostojącym. Pierwszy został już opisany. Drugi, zaznaczony na czerwono, ma cokół pokryty fornirem i dodatkową górną płytę przykręconą od spodu. Boki wolnostojącego cokołu skleja się od środka przy pomocy krótkich elementów usztywniających wyciętych z kantówki, a następnie skręca wkrętami.
Szklane drzwi będą się łatwo przesuwać, jeśli zostaną zamontowane w specjalnych profilowanych szynach. Krawędzie szyb muszą być oszlifowane, by nie groziły skaleczeniem rąk. Prowadnicę o wysokości 6 mm przykleja się do dna szafy. Profil z gumy utrzymuje szkło w wózku z kółkami wyposażonymi w łożyska kulkowe (dwa wózki utrzymają drzwi o wadze 25 kg, cztery – 50 kg). Górna krawędź szklanych drzwi ślizga się w profilu prowadnicy przykręconej do przykrywy szafy.
Uchwyt do przesuwania szyb można kupić w markecie budowlanym. Wykonany jest w kształcie litery U, co umożliwia nałożenie go na szklaną taflę i zamocowanie samoprzylepną podkładką z gumy.
Przesuwane drzwi ze szkła strukturalnego są eleganckie i przezroczyste. Łatwo więc rozpoznać rzeczy znajdujące się wewnątrz i równie łatwo je wyjąć.
Cokół szafy składający się ze skręconych ze sobą pasów płyty wiórowej należy wypoziomować drewnianymi podkładkami, by szafa stała prosto we wnęce.
Wymiary wnęki nad cokołem określają wielkość korpusu szafy. Montuje się go z płyt wiórowych wkrętami i klejem do drewna, a następnie wsuwa do wnęki.
Osadzony korpus unieruchamia się we wnęce ściskami śrubowymi, by następnie dopasować do niego osłony cokołowe wykonane też z pasów z płyty wiórowej.
Szczeliny wypełnia się masą silikonową przeznaczoną do pomieszczeń wilgotnych, ponieważ zawiera ona dodatki chroniące przed rozwijaniem się pleśni.
Cztery śruby łączące każdy bok szafy ze ścianą zabezpieczają ją przed wypadaniem z wnęki. Zaznaczamy miejsca otworów i wiercimy po wyjęciu szafy.
LAKIER LAKOWY to specjalny środek do sklejania drewna powlekanego lub lakierowanego z płytami.
PERFOROWANA SZYNA to urządzenie pomocne przy wykonywaniu rzędów otworów w regularnych odstępach. Pozwala przy minimum wysiłku wiercić z bardzo dużą precyzją.