Sosna alepska (Pinus halepensis)
Wygląd: Wiecznie zielone, lecz zwykle mafe drzewo szpilkowe o wysokości 15-20 metrów. Korona u młodych okazów wąska, stożkowata, później coraz bardziej kolumnowa lub nieregularna. Pień stosunkowo krótki, zwykle przekrzywiony. Drzewo już na niewielkiej wysokości od ziemi rozwidla się. Konary są mocne, często poskręcane i pokrzywione.
Kora początkowo srebrnoszara, gładka i lekko połyskująca, z wiekiem staje się coraz bardziej spękana i odpada małymi, czerwonawobrunatnymi płytkami. Pędy dość smukłe, jasnobrunatno-zielone lub szarozielone, nagie, Pączki o długości około 8 mm są zwykle nieco zgięte i wydłużone.
Szpilki po dwie na krótkopędach, umieszczone niezwykle luźno i przeważnie tylko w przedniej części gałązek i pędów, dość smukłe i giętkie, z przodu ostre i niekiedy wielokrotnie skręcone, zielone i lekko błyszczące.
Szyszki żeńskie rosną pojedynczo lub w grupach po dwie-trzy na krótkich trzonkach nieco odchylonych do tyłu. Mają długość 5-12 cm, a szerokość 4 cm, Są zaostrzone i bardzo smukłe. Pozostają na drzewie przez wiele lat, co powoduje, że jest ich wiele na starszych, grubszych gałęziach. W stanie dojrzałym są błyszczące, brunatne do ciemnobrunatnych, a tarczki na ich łuskach są silnie wypukłe.
Siedlisko: Sosna alepska preferuje gleby cieple, suche, nawet dość kamieniste, a pod względem odporności na upały i susze przewyzsza wiele innych drzew szpilkowych, Występowanie: Rośnie dziko w całym obszarze śródziemnomorskim, tworząc drzewostany przeważnie w rejonach nadbrzeżnych, natomiast w obszarach pagórkowatych, w głębi lądu występuje zdecydowanie rzadziej. Poza naturalnym obszarem rozmieszczenia rzadko bywa sadzona nawet jako drzewo ozdobne. Okres kwitnienia: Od czerwca do lipca.
Uwagi ogólne: Sosna alepska chętnie opanowuje opuszczone tereny rolnicze lub ugory i spełnia tam rolę pionierskiego gatunku drzewiastego, Często w gęstych skupieniach rośnie jako krzew i dlatego gatunek ten, podobnie jak spokrewniona z mm sosna nadmorska, chętnie stosowany jest w nasadzeniach wiatrochronnych. Jej drewno jest w twardzieli ciemnoczerwonawe. natomiast w bielu – żółtawe, Uchodzi za mało wartościowe i prawie w ogóle nie jest wykorzystywane. Podobna do sosny alepskiej jest sosna kanaryjska (Pinus canariensis). U tego gatunku szpilki wyrastają po trzy na krótkopędzie i mają 20 a nawet 30 cm długości. Dziko rośnie tylko na Wyspach Kanaryjskich (endemit wyspowy), w obszarze śródziemnomorskim bywa jednak miejscami sadzona jako drzewo ozdobne.
U gatunków sosny z gęstym ulistnieniem wyraźnie rozpoznaje się za pomocą średnio silnej lupy podłużne szeregi licznych otworów szparkowych ukrytych pod białawym nalotem wosku.