Jodła Nordmanna (Abies nordmanniana steven spach)

Jodła Nordmanna (Abies nordmanniana steven spach)

Wygląd: Wiecznie zielone drzewo szpilkowe wysokości 25-30 metrów. Początkowo z koroną wąską, stożkowatą, z wiekiem coraz bardziej kolumnową, ze spiczastym wierzchołkiem. Gałęzie w środkowej części korony rosną poziomo i są dość gęsto osadzone; górne gałęzie mniej wyraźnie skierowane ku górze, niż u jodty zwyczajnej.

Kora początkowo gładka, matowoszara, dopiero u starych drzew prostokątnie popękana lub podzielona na płytki.

Szpilki o długości 2-3 cm są z przodu lekko wycięte, równowąskie, wyraźnie bruzdkowa-ne, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, pod spodem-z dwoma białymi paskami szparek. Osadzone dwurzędowo na gałązkach bardzo gęsto, skierowane nieco ku przodowi. Roztarte – wydzielają owocowy zapach, Szyszki żeńskie są umieszczone tylko w strefie wierzchołka starszych drzew, W stanie dojrzałym mają długość około 15 cm, są cylindryczne, początkowo bladozielone, w końcu brunatnawe.

Występowanie: Ważne drzewo leśne w północno-wschodniej Turcji i w zachodniej części Kaukazu. Coraz powszechniej uprawiane w lasach lub sadzone jako drzewo parkowe także w innych rejonach Europy.

Okres kwitnienia: Od kwietnia do maja. Gatunki pokrewne:

Jodła Bornmiillera (Abies bornmuelleriana) wyróżnia się swoją wybitnie gładką, czar-no-czerwonawą korą. Szpilki gęste i nie rozłożone na boki. Dość rzadko występujące drzewo górskich lasów Azji Mniejszej. Niekiedy sadzona jako drzewo parkowe i ozdobne. Jodła Veitcha (Abies mtchii) ma korę szarą do szarobrunatnej, z zaznaczonymi delikatnie poziomymi liniami. Szpilki osadzone dwurzędowo, skierowane ku przodowi, dość gęste, z wcięciami na wierzchołkach. Pod spodem mają dwa paski szparek w kolorze białym. Gatunek występujący pierwotnie tylko w Azji Wschodniej (przede wszystkim w Japonii), obecnie sadzony, choć rzadko, w parkach miejskich,

Jodła purpurowa (Abies amabilis) jest drzewem, które w swojej ojczyźnie może osiągać wysokość 50-60 metrów. Jego kora jest dość gładka, szaro-purpurowa, z wydatnymi ułożonymi poziomo banieczkami żywicy, widocznymi także na starszych okazach. Szpilki bardzo gęste, skierowane do przodu, mają długość około 3 cm, a przy roztarciu dają wyraźny zapach pomarańczy. Dojrzała szyszka jest brunatnawa i ma około 12 cm długości. Drzewo rozpowszechnione pierwotnie tylko w zachodniej części Ameryki Północnej (Oregon i Kolumbia Brytyjska). Obecnie sadzone także jako drzewo parkowe.

Uwagi ogólne: Cechą charakterystyczną wszystkich gatunków rodzaju Abies jest sposób osadzenia szpilek na gałązkach – zawsze na małej, okrągławej tarczce, która nie pozostawia żadnych trwałych śladów. U świerków natomiast zawsze pozostają małe łuski i po opadnięciu szpilek gałązki są szorstkie jak pilnik.